توسط : نگاهی جامع به هفته مد اوت کوتور پاریس ۲۰۲۵ (پاییز و زمستان)
هفته مد اوت کوتور پاریس ۲۰۲۵ بار دیگر به عنوان صحنهای برای نمایش اوج خلاقیت، جسارت و نوآوری طراحان بزرگ جهان مطرح شد؛ رویدادی که با رونمایی از مجموعههایی مفهومی، هنری و گاه سورئال، مرز میان مد، هنر، علم و روایتهای اجتماعی را درنوردید و نشان داد فشن تنها پوشش نیست، بلکه زبانِ گویای تحولات فرهنگی و زیباییشناسی معاصر است.
ویژگیهای کلیدی و فضای کلی هفته اوت کوتور پاریس
هفته مد اوت کوتور پاریس ۲۰۲۵ از ۷ تا ۱۰ جولای، فرصتی بیبدیل برای نمایش نوآوری، جسارت و رویکردهای مفهومی طراحان بود. امسال برخلاف انتظارات سنتی که تمرکز روی لوکسترین پارچهها و برشهاست، محوریت بر «مفاهیم انتزاعی» و بازتاب شرایط ذهنی، اجتماعی و حتی فلسفی جامعه جهانی قرار گرفت. بسیاری از مجموعهها مفاهیمی چون مرگ، غم، تولد دوباره و مهاجرت را برجسته کردند.
برخی طراحان نگاه تاریک و پرمعنا داشتند و عدهای با بهرهگیری از علم و فناوری، مد را به سطحی فراتر از پوشش ارتقا دادند. در این دوره، کمتر با «لباس پوشیدنی روزمره» و بیشتر با فرمهای هنری و گاهی مجسمهمانند مواجه بودیم؛ لباسهایی که گویی هرکدام یک روایت یا پیام داشتند.
معرفی و تحلیل شاخصترین کالکشنها
هر برند مطرح حاضر در هفته مد اوت کوتور ۲۰۲۵ با زبان خاص خود، مفهومی را روایت کرد و مسیر واگرایی از مُد تجاری به مُد هنری و مفهومی را پررنگتر ساخت. در ادامه به بررسی جزئیتر هر کالکشن مهم میپردازیم.
میژن مارژلا؛ تجسم تاریخ و هنر بازیافت در لباس
در اولین کالکشن اوت کوتور گلن مارتینز برای برند میژن مارژلا، طراح با الهام از قرون وسطی، پردههای عتیقه و نقاشی گلهای هلندی، دنیایی آمیخته از زوال و زیبایی آفرید. نکته قابل توجه، استفاده از مواد تاریخی مثل کاغذدیواری چرمی قرن ۱۷ام فنلاندی و وصلههایی دستدوز بود که گویی خطوط گذر زمان را مستقیماً وارد لباس کرده بودند.
حدود یکسوم لباسها از مواد بازیافتی تهیه شده بود؛ تکنیکی که نشانگر نگاه مسئولانه به محیط زیست و پیوند گذشته با آینده است. ماسکهایی عجیب و عجیبتر، ساختهشده از کاغذ، جواهرات معیوب و حلبی، چهره مدلها را شبیه مجسمههای گوتیک کلیساهای اروپایی نمایش میدادند. در برخی از لوکها، لباس بیش از آنکه پوشش باشد، به یک اثر هنری نزدیکتر بود تا ابزار روزمره.
اسکیاپرلی؛ بین جنگ و سورئالیسم، تولدی دوباره
در هفته مد اوت کوتور ۲۰۲۵، اسکیاپرلی به پشتوانه میراث السا و کالکشن افسانهای «زودیاک» سال ۱۹۳۸، به بازتعریف لباس مجلسی پرداخت. لباسهای ارائهشده مملو از بازسازی المانهای سورئالیستی، استفاده از جنسهای مختلف و همچنین تکنیکهای کلاسیک خیاطی بودند.
برشهای اریب و چیندار، جایگزین کرستهای آماده شدند و پیراهنهای شب با فرم دهه ۱۹۳۰، راهی صحنه شدند. یکی از جنجالیترین اجراها، پیراهن قرمز با کرست بود که در نمای پشتی، آناتومی بدن زنانه را تداعی میکرد و گردنبندی به شکل قلب تپنده، هسته اصلی نگاهها شد؛ ترکیبی از «احساس عریان بودن» و قدرت زنانه.
بخشی از زیبایی این کالکشن، در بازآفرینی رویاگونه دوران پساجنگ و همزمان اتصال به سنت سورئالیست بود.
راهول میشرا؛ جادوی رنگ، عشق و صوفیگری در مد
راهول میشرا با الهام از اشعار عرفانی، هفت مرحله عشق را با هفت فرم و لباس متفاوت تصویرسازی کرد. هر مرحله یک لباس، هر لباس یک جهان:
برای مثال، لباس شرابی با پولکهای دستدوز و گل رزهای معلق، نماد «اوج عشق» بود. مرحله «شیفتگی» در لباسی با لایههای رویایی از توری طلایی، بازتاب پیدا کرد و مرحله «مرگ» یا «تسلیم»، خود را در لباسی ابریشمی با رنگ تیره و فضایی معنوی نشان داد.
راهول میشرا همواره در زبان بصری خود شاعرانگی، ظرافت، و پیچیدگی را ترکیب میکند و مخاطب را به سفری درونی میبرد که کمتر طراح دیگری جرأت ورود به آن را دارد.
برخی مدلها، ساده به نظر میرسیدند اما در جزئیات ظرافتی بودند که تنها در فاصله نزدیک یا با دید تخصصی قابل تشخیص بود.
رابرت وون؛ سایه روشنهای سورئال و درام کلاسیک
رابرت وون در هفته مد اوت کوتور ۲۰۲۵، یکبار دیگر نقش خود را در مرز خیال و واقعیت نشان داد. کالکشنی با سیلوئتهای اغراقشده – شانههایی پهن، دامنهای غیرمتعارف و پارچههایی با بافت سنگین – و چهرههایی که گویی از دنیای کابوس به صحنه آمدهاند.
مینیمالیسم رنگی، اما ماکسیمالیسم در فرم، نتیجه مجموعهای بود که گاهی ترس و حیرت و گاهی جذابیت عجیبی را القا میکرد.
یکی از شوکهکنندهترین آیتمها، شنل ساتن سفید آغشته به لکههای دست خونی بود ـ استعارهای از نبرد همیشگی میان پاکی و زخم.
در مجموعه وون، لباس وسیلهای است برای انتقال روانشناسی انسان؛ فاصله مدل تا بیننده، فضایی خیالی و آکنده از نااطمینانی خلق میکرد.
ایریس فن هرپن؛ وحدت علم و هنر در پارچههای نورانی
در این فصل، ایریس فن هرپن با بهرهگیری از ساختارهای زیستی و ایدههای فناورانه، هنری تازه به دنیای مد بخشید. لباسها به گونهای طراحی شده بودند که با حرکت مدل، نور از میان رشتههای پارچه عبور میکرد و شگفتی بصری میآفرید.
تلفیق جلبکهای زیستتاب زنده با متریال پروتئینی، باعث خلق پارچههایی شد که هرگز در فشن ندیده شدهاند.
نمایش با رقص مادوکا کاریا آغاز و به مرور با الهام از اقیانوسها، بالهای پلیسهای، آبششهای آبشاری و الگوهای طبیعی ادامه یافت. مفهومی از «همزیستی و همکاری بینگونهای» جوهر کالکشن بود.
پارچهها و سبک دوخت، با الهام از معماری و زیباییشناسی ژاپنی طراحی شده بود و هر لباس، ترکیب دقیقی از الکتریسیته، زیستشناسی و هنر را منعکس میکرد.
بلنسیاگا؛ کاوشی در هویت بورژوازی و وداعی تاریخی با دمنا
آخرین کالکشن دمنا برای بلنسیاگا، تلفیقی هوشمندانه از نوستالژی و عصیان بود. نمایش با حضور شخصیتهای الهامبخش از فرهنگ عمومی (کیم کارداشیان در نمای الیزابت تیلور) آغاز شد. نکته چشمگیر: تمامی اعضای تیم به نوعی در نمایش یا موسیقی پسزمینه حضور داشتند، دموکراسی هنری در صحنه مد.
ژاکتهای بمبر حجیم، کت و شلوارهای گشاد، ترنچ کتهای کلاسیک، ژاکتهای چرم موتورسورای و حتی لباسهای الهامگرفته از پوشش کارگرها نشان از نگاهی تازه به سبک بورژوازی مدرن داشت.
در ضمن، دمنا در فن قالبگیری، مجسمهسازی روی پارچه و کرستهای نرم، میراث بلنسیاگا را با پیشرفتهای فناوری پیوند زد و فرمی معماری و کروی خلق کرد.
جمعبندی و اهمیت فرهنگی هفته مد اوت کوتور ۲۰۲۵
هفته مد اوت کوتور پاریس ۲۰۲۵، فراتر از نمایش لباس بود. این رویداد، رسانهای برای انتقال احساسات، واکاوی مسائل اجتماعی، بازتعریف هویت جنسی و فرهنگی و بازگویی تاریخ با زبان مد بود. امسال بیش از همیشه ـ با ترکیب زیبایی هنری و دغدغههای روز ـ نشان داد مد ابزاری اصیل برای انواع بیان در عصر معاصر است؛ پلی میان سنت و نوگرایی، هنر و علم، امید و تاریکی.
هفته مد اوت کوتور ۲۰۲۵ پاریس در یادها خواهد ماند؛ نقطهی تلاقی جسارت، تخیل و آفرینش بیمرز.
